Little princess

HIM op de achtergrond spelend, de geur van henneptouw dringt in mijn neus, al mijn zintuigen staan op scherp, mijn onafscheidelijke zonnebril op mijn gelaa.

Ze wacht naakt op bed terwijl ik mijn spullen neem in de andere kamer. Zenuwen gieren door haar lijf.
Ik beveel haar op haar buik te liggen op bed. Behendig worden de touwen rond haar benen en haar polsen aangebracht en even later ligt ze in een hogtie.
Terwijl ze daar ligt, haal ik even een bakje zout warm water zodat mijn cane terug vocht kan beginnen trekken.

Plagend streel ik haar haren terwijl ze diep in mijn ogen kijkt.
Het valt me op dat haar voeten smerig zijn, van in de tuin met de honden te spelen, …. Pech heeft ze dat ze zo kietelachtig is, de plumeau waar ik plagend mee streel over haar voetzolen maakt dat ze heen en weer schudt, trachtend te ontkomen aan de zoete marteling die kinderen zo vaak op elkaar toepassen.

Nadat ik haar genoeg geplaagd heb, laat ik haar even liggen, zet een ander muziekje op, maak haar los en laat haar opstaan. Een spreidstang tussen haar benen, vastgemaakt aan enkelboeien, haar handen in een bondage vastgemaakt aan de bedspijlen.
Enkele knijpers op haar schaamlipjes en dan volgt de cane op haar billen.
Eerst verdraagt ze de pijn nog redelijk, tot ik iets harder ga en dan overstemt ze HIM vlotjes.

De cane die eerst het water op kon zuigen heeft duidelijk een andere impact , dat is wel merkbaar.

Onbeschrijflijk is haar gevoel als ik de cane op haar billen sla of haar achterste met een lederen paddle bewerk, terwijl ik haar borsten streel of haar kussend aan haar haren trek. Nooit is ze gekust terwijl de slagen op haar neerdaalden.

Haar fonkelende ogen stralen een mengelmoes van liefde, genot, pijn en verlangen naar meer uit, maar de strijd tegen de cane verliest ze uiteindelijk toch, ondanks de mentale liefdevolle steun van haar Daddy.

Een kwartiertje later ligt ze op haar rug op het bed, haar benen nog steeds uit elkaar door de spreidstang, geblinddoekt deze keer.
Haar panische angst voor hitte maakt de volgende ogenblikken voor haar behoorlijk spannend. Hete kaarsdruppels vallen op haar geopende dijen neer. Haar trillende kaaklijn verraadt de spanning die door haar hele lijf giert. Mijn zware stem vraagt haar of ze bevreesd is voor haar poesje.
Als ik de blinddoek verwijder, zie ik dat mijn opmerkingsgave niet gefaald heeft. Haar kin bibbert nog als ik haar vraag of het niet te eng vindt, waarop tranen in haar ooghoeken opwellen.
Ik kus haar en laat de blinddoek terug haar ogen bedekken.
Mijn zware stappen weerklinken op de trap, terwijl ze op haar rug op het bed blijft liggen.
Ze is nog steeds niet gerustgesteld als ik terug boven kom en haar zeg een ander type kaars mee te hebben, met een lagere brandtemperatuur.
Ze trilt als de druppels neerdalen  op haar lijf.  Tot haar verbazing was het geen kaarsvet maar druppeltjes ijswater…

Gelukkig gezind kijken haar grote groene kijkers recht in mijn diepbruine ogen.
Ze beeft nog als ik haar vast neem en intens kus.
Ik beveel haar op haar rug te gaan liggen, intussen zet ik een ander muziekje op, geen relaxerende natuurgeluiden meer.
Haar ogen stralen.
Als ik haar zeg haar benen te openen, is ze bang voor de cunttorture die automatisch zou gaan volgen.
Met een paardenzweepje sla ik afwisselend op haar tepels, haar dijen en op haar schaamlipjes, rillingen sidderen langs haar ruggengraat  door haar hele lichaam. Ritmisch sla ik op haar poesje, zacht, zodat dit niet zo geweldig pijnlijk is op zich, maar na herhaling toch een vrij irritant gevoel oplevert bij haar.

Vervolgens neem ik een ander speeltje.
De grote, ronde trillende bol van de vibromassagestaaf drukt tegen haar kutlipjes en clit en doet haar gilletjes van lust en genot slaan.
Intussen kneed ik haar tietjes, vertel geile praat en zie de blos op haar wangen, in haar hals die ik net kuste onder haar collar, op haar borsten.
Haar ademhaling versnelt, ze voelt zich high worden, dit gevoel wordt nog versterkt daar ze met haar hoofd over de rand van het bed hangt zodat het bloed naar haar hoofd toe stroomt.
Ik zie en voel haar kutje beginnen samentrekken, ritmisch samentrekken en even later komt ze gillend klaar.
Ze smeekt om te stoppen nu alles hypergevoelig is geworden tussen haar benen.

Vervolgens spreid ik haar dijen, met mijn hoofd tussen haar benen kus ik de gevoelige huid van haar rillende dijen.
Langzaam, tergend langzaam, daal ik af naar haar vochtige spleet waar ik spelend en plagend mijn tong over laat glijden.
Ze gilt van genot, ze is hypergevoelig nu daar.
Het vocht vloeit rijkelijk uit haar kut en haar ademhaling is heel intens.
Haar clitje begint te gloeien en een tweede orgasme laat niet op zich wachten.

Nog steeds is mijn lustsletje niet voldaan.

Een massieve maar flexibele grote kunststof dildo hou ik onder de warmwaterkraan. Dit in haar kutje, dat ondanks de opwinding moeite heeft het object te omvatten, de vibro tegen haar clit en haar stem in crescendo, net als het derde orgasme dat zich aanbiedt.

Totaal uitgeput rolt ze nadien, bevrijd van haar voetboeien, in mijn liefhebbende armen.

Mijn kleine, lieve, geile prinses, eindelijk nog eens bevredigd naar behoren.

Stralende fonkelende ogen en een innemende lach zijn mijn beloning.

Thanks

Thanks, little princess...
For all the love you give me each day,
For believing in me,
Because you don't let go,
Even when times are rough...

Dankjewel kleintje,
om er te zijn,
voor je steun,
je hulp en inzet,
voor je glimlach als je me aankijkt,
voor al de mooie momenten die we samen mochten beleven,
voor je kleine hand in mijn grote hand,
je stralende ogen in mijn donkere blik,
Het vertrouwen dat je me geeft,
je donkerste angsten die je tracht te verdrijven,
je overgave, prachtige overgave waarbij je je grenzen ver verlegt...

Thanks babe,

with love...
Jack x x x

1 Januari 2015

Als de zon die iedere dag opkomt,
al dient ze koude mistbanken te verslaan voor haar stralen een beperkte warmte naar het koele 
aardoppervlak kunnen sturen,
Als de maan die dagelijks haar lichtweerkaatsing op ons nachtelijk deken strooit,
al moet ze daarvoor dikke wolkenvelden doorboren,
Als de wind die rond de aardoppervlakte waait, gehinderd door bergen, grote bossen en ongerepte wouden,
Als het water, neergedaald als regen, zich een weg zoekt doorheen smalle rivierbeddingen terug naar de grote oceaan,

Zo is ook Mijn liefde voor haar oneindig diep, ...  zo blijft O/onze liefde bestaan, ondanks tegenslagen of pijn.

Voor mijn kleintje, met wie ik de tijd zou willen trotseren ... als cadeau op 01 januari 2015 ... een speciale datum voor O/ons ...

Angry Master

"Nooit domineren als je kwaad bent" is me als BDSM'er of Dom steeds ingeprent. Soms moet je echter afwijken van je ideeën en gedachtengang, is dit hoogstnoodzakelijk.
Zo ook enkele dagen geleden. Mijn subje, die al een erg sterk bratty karakter heeft, was enorm rellerig tot het irritante toe, ... niet gewoon vervelend, neen, ronduit rotirritant.
Toppunt van dat al was haar uitlating dat ze geen Meester meer had .... dat ze zich totaal niet meer onderdanig voelde.... Ging ze hier voor een ultieme krachtmeting of was ze zodanig gefrustreerd door haar eigen bratterig karakter dat ze waanbeelden begon te krijgen of haar eigen verlangens en noden niet meer zag ...
Hoog tijd was het evenwel om in te grijpen.
Goed als ik was, (mijn subje was namelijk doodziek geweest de laatste dagen, virusje dat ze van mij overgenomen had terwijl ze me vertroetelde tijdens mijn ziekte, ze had koorts gehad en was een paar dagen amper het bed en/of de zetel uitgekund. Nu was ze iets of wat beter en begon ze zich te vervelen...,) wou ik haar sparen en had ik begripvol en liefdevol haar verzorgd.
Genre: "thee zetten met citroen, --> subje weigert te drinken ... toedekken met dekentje als ze koortsig in de zetel lag, ... --> dekentje moet weg want 'het stoort'..., lievelingseten in huis halen omdat ze dan toch iets met smaak binnen krijgt eens ze beter is ... --> vertikken iets te eten want 'het is niet lekker'...
En dan, tot overmaat, ... reclameren dat ze niet gedomineerd werd de laatste dagen en dat ik geen goede Meester voor haar was...
Dus ... met een diepe zucht van pure frustratie die al snel omslaat in woede uit een gevoel van diepe ondankbaarheid van de sub jegens Mij, stuif ik naar de slaapkamer om daar mijn materiaal te halen. Normaal kickt mijn prinses op bondage,... wel, ze zal gebondeerd worden.
Zonder rustig te doen beveel ik haar keihard, met een woedende blik, om haar uit te kleden. "Maar ik ben ziek..." ... Razend maakt ze me, ... zo de '...... bitch' uit te hangen .... Mijn stem verhard, kil en koud .... 'UIT ... die kleren... NU'.
Met haar hoofd naar beneden begint ze zich uit te kleden en even later piept ze al heel wat minder.
De touwen beginnen vlot rond haar lijf te dansen, in no-time is ze gebondeerd met een borstbondage die op haar beurt overgaat in een stringbondage en waarbij haar handen ook geen enkele bewegingsvrijheid meer hebben.
Eerst wil ik haar op de grond op haar buik neerleggen, maar panisch als ze intussen is durft ze zich niet neer te laten leggen, bang dat ze zich zou bezeren bij het neerkomen of dat ik haar zou laten vallen.
Dan maar snel op haar rug, mijn woede en frustratie zijn nog intens hoog, véél te hoog dan goed voor O/ons beiden is, ik duw mijn schoenen op haar gezicht, duw de zool tegen haar kaak en pers haar hoofd tegen de koude vloertegels.
Ze moet rillen van de koude want de tegels zijn echt fris deze tijd van het jaar... 'Jij wil gedomineerd worden? Jij wil vernederd worden, wel, ... jij zal vernederd worden, vuile kuthoer, ... wie denk jij wel niet dat je bent? Zo tegen mij durven doen, ... je weet niet waar je aan begint, ... o neen, ... dat besef je echt nog niet...'.
Ik voel dat ze breekt... Ze stamelt dat ze spijt heeft, ... maar toch bemerk ik tussen haar tranen nog steeds die hautaine glimlach waarbij ze aangeeft dat ze zich nog lang niet gewonnen geeft.
Ik haal mijn pik uit mijn broek, ... 'Jij bent enkel goed om eens flink afgezeken te worden en dat is net wat ik nu ga doen...'
Ik ben halfstijf van pure opwinding, doordat ik vlak voordien nog naar het toilet ben geweest is mijn blaas helaas nog leeg en krijg ik slechts enkele druppels gouden vocht naar buiten geperst dat ik met plezier op haar lijf laat vallen. Oooh, ik had graag klaterend een gouden straal op haar lijf en gezicht laten neerdalen om haar nadien te bevelen de boel op te kuisen maar helaas... driewerf helaas, mijn bron is niet onuitputtelijk.
Intussen snikt ze wel op de grond ... mijn woede is nochtans niet gedaald, integendeel... Ik snel naar de keuken en haal een groot vleesmes, kniel neer en grijp haar bij haar haren. Ik trek haar haar naar me toe zodat ze met haar gelaat dicht bij het mijne is, duw vervolgens het lemmet van het vlijmscherpe mes tegen haar kaak, ga ermee langs haar keel en laat het rusten op een tepel .... 'Wil je je echt met mij meten, liefje? Oh neen, dat wil je niet, dat wil je echt niet.' Ze voelt dat het menens is, ze voelt de trilling van ingehouden spanning en woede in mijn lijf razen, het mes glijdt over haar lijf en vervolgens smijt ik het op tafel. Dan grijp ik haar terug vast, met een gebalde vuist waar mijn harde knokels en antieke ringen sterk naar voor wijzen, bloed trekt uit mijn handen die wit worden, aderen in mij armen liggen dik op mijn huid.
Ze begeeft nu compleet, wenend, trillend van pure angst.
Ik grijp haar vast en trek haar recht, troost haar even en duw haar vervolgens tegen de deur, terwijl ze nog steeds gebondeerd is.
Met pure passie duw ik haar hard tegen de houten deur, kneed ik haar tieten en knijp ik haar strot dicht terwijl ik haar kus.
Ik voel hoe ik uit pure woede en spanning, ook seksuele spanning, megageil word en terwijl ik haar kus en streel kom ik klaar.
Even relax ik, dan herpak ik me en duw haar terug met mijn hand om haar keel met haar hoofd tegen de deur.
'Let goed op wat je doet meisje, ... met mij sol je niet'.
Ik neem haar liefdevol vast en zeg haar: 'Je krijgt één kans' ...
Ze knielt en prevelt 'sorry' ... even later: 'Mag ik nog uw subje zijn?'
Eén kans, meisje ... één kans.
Terwijl ik haar bondage losmaak en ze verwacht dat ze even later kan ontspannen in mijn armen, sla ik uit alle macht op haar blote bil.
Ze krijst het uit, ..."Zo, nu weet je dat je pijn tien keer harder voelt als je ziek bent, ... Dat is dé reden dat ik niet speelde met jou afgelopen dagen".
En ja, even later ligt ze als een klein, op haar plaats gezet schoolmeisje, in mijn arm op de zetel.
Voor even kent ze haar plaats aldus al terug.

Thanks to my subbiedarling

Voor het eerst in mijn toch al, hopelijk, tot in de helft gevorderd leven, een eigen blog ... met dank aan mijn teerbeminde poppemie, die me op pad hielp bij mijn voorheen vruchteloze pogingen een eigen plek op het wereldwijde internet te bemachtigen .... xxxx

Celtic dreams 5

“Helaas, daar is mijn inbreng echter beperkt in, Mellanora” zegt Thorgallis. Zelfs al ben ik de zoon van Leif, ik moet me ook aan de Noorse wetten houden, anders raak ik in conflict met het eeuwenoude Althing, … In tegenstelling tot de gewone Noorman mag ik jaarlijks één vrouw opeisen als slavin, op voorwaarde dat ze maagd is, en een andere vrouw voor mijn huishouden te runnen. Beide vrouwen mag ik seksueel tot de mijne maken. Ik wil jou en je vriendin sparen.

De andere vrouwen zullen ofwel meegevoerd worden naar ons thuisland door onze krijgers, die ze als slavinnen zullen inzetten op hun boerderij of ze worden meegevoerd naar Constantinopel waar ze op slavenveilingen aan de hoogste bieders verkocht worden. Vaak Arabieren, die de jonge en aantrekkelijke vrouwen die nog maagd zijn in hun harem inlijven en de anderen zullen verkocht worden aan bordeelhouders die ze inzetten in hun prostitutiehuizen als werkvee.”

Mellanora kijkt met grote ogen, verschrikt in Thorgallis donkere ogen…

“Het is niet anders.” zegt hij… “Zelf zal jij en je vriendin een prinsessenleven hebben.

Dan grijpt hij haar bij de pols en trekt haar mee naar de tent waar Ilka verzorgd wordt door Agricca. Ze gaan samen binnen waar Ilka onder een berenvel ligt te slapen. Het meisje ontwaakt op het moment dat ze de koude voelt binnenstromen in de tent en kijkt dankbaar naar Thorgallis, maar dadelijk nemen de pijnscheuten in haar gemartelde lijf terug de overhand en tranen van verdriet, ingehouden spanning, angst en fysieke pijn wellen op. Thorgallis sust het meisje, streelt met zijn handen over haar bezwete voorhoofd en streelt de blonde lokken uit haar ogen.

Mellanora voelt een steek van jaloezie als ze ziet hoe liefdevol en zorgzaam deze tot voor kort vreemde man met haar vriendin omgaat.

Ze poogt zich hierover te zetten en zet zich op een berenvel naast het vuur, Thorgallis en Ilka niet uit het oog verliezend.

Ondertussen is er iets gaande op de vlakte. Eén voor één worden de ontvoerde meisjes en vrouwen volledig ontkleed en worden ze, geboeid, naar een tafel geleid waar drie oude vrouwen en een oudere man samen zitten. Telkens worden ze begeleid door twee gespierde vikings.

De vrouwen betasten de meisjes, trekken hun mond open, kijken in hun mond, inspecteren hen overal en zelfs hun schaamstreek wordt intiem door ieder van die vrouwen betast. Hun namen en leeftijden worden genoteerd op een perkamentrol. Tot slot voelt de oude man ook telkens in hun spleetje. De meisjes of vrouwen die nog een ongeschonden maagdenvlies hebben worden gescheiden van de anderen.

Al snel is er een klein groepje ongerepte meisjes, waaronder ook Nilsix, in tegenstelling tot de anderen, wiens lot er minder fraai uit zal zien.

Dan worden de maagdjes weggeleid.

De begrafenisplechtigheid van Ericson is nu volop aan de gang. Twee slavinnen zijn geofferd, hun hart werd met een dolk doorboort en tegelijkertijd werden ze met een touw door een oude vrouw gewurgd, het getooide lijk van Ericson ligt op een schrijn op de boot en deze wordt van wal geduwd en drijft langzaam weg.

Met brandende pijlen wordt de boot beschoten en al snel staat het vaartuig in lichtelaaie.

Dan beginnen de vikings aan een braspartij zonder weerga. Mede vloeit rijkelijk en al snel zijn de eerste Noormannen dronken.

Ze grijpen geregeld een deel van de arme, ontvoerde vrouwen mee, beginnen hen te betasten en sleuren hen mee naar hun tent. Enkel de groep maagdjes of de oudere, minder mooie vrouwen blijven buiten schot.

Ook Lianella valt ten prooi aan een donkerharige, bebaarde dikke Viking. Hij grijpt haar aan haar rosse haren mee naar zijn tent, ondertussen haar bepotelend en zijn dronken adem walmt haar tegemoet.

Haar handen zijn geboeid op haar rug en zodra hij in de tent is, gooit hij het arme meisje op een berenvel en dwingt hij haar haar benen te openen. Zijn ruwe handen grijpen tussen haar rosse schaamharen en forceren haar gleufje, hij ademt geil in en uit en ontkleedt zich in ijltempo. Zijn bezwete, naar drank stinkende lichaam ploft op haar smalle lijf en zonder enige voorbereiding duwt hij zijn dikke staaf in haar nog bijna droge schede … pijnscheuten vlammen door haar onderlijf terwijl hij haar ruw verkracht.

Ozelia is geen beter lot beschoren. Het arme meisje wordt door een groep van vier Vikings meegesleurd, jonge Vikings, die haar overal betasten, haar kleine borsten ruw kneden en haar dwingen hen één voor één oraal te bevredigen tot hun erectie, ondanks de alcohol, tot maximale grootte verheven is.

Dan nemen ze haar, één voor één dringen ze met hun pik in haar arme, geteisterde grotje, zich niets aantrekkend van haar smeekbedes om genade of haar gekerm, gekreun en haar tranen.

Overal is de orgie aan de gang, géén van de vrouwen, buiten hen die maagd bleken te zijn alsook Ilka en Mellanora blijven gespaard van de baldadigheden en de groepsverkrachting die avond.

Celtic dreams 4 : Agricca

Thorgallis wendt zich tot Roharn, de oude hoofdman. Hij beveelt om een gepaste begrafenis te regelen voor Ericson, een viking krijger waardig.

De gevangen vrouwen kijken nog vol ongeloof toe, ook de vikings die klaar stonden om Ilka beurtelings ruw te verkrachten staren wezenloos naar het ontzielde lichaam van Ericson, af en toe stil fluisterend tegen elkaar.

Thorgallis neemt Ilka in zijn armen, draagt haar op alsof ze een pluimpje is en wandelt met het arme, naakte meisje, wiens ogen nog betraand zijn en haar lichaam nog steeds overdekt is met de sporen van de geseling, naar een tent, iets afgelegen van de andere tenten in het kamp.

Uit de bovenzijde van de tent, waar zich een opening bevindt, stijgt grijsgroene rook en damp op.

Hij betreedt de tent en in het halfduister ontwaart Ilka een oude vrouw, gekleed in een ruw gewaad. Ze heeft rimpelige handen en een door pokken geschonden gelaat, grijze haren hangen in slierten langs haar wangen omlaag.

“Gegroet Agricca, ik heb je hulp nodig.” Spreekt Thorgallis op vriendelijke maar niettemin luide toon.

De oude vrouw buigt nederig voor de koningszoon.

Voorzichtig legt hij Ilka op een berenvel, voor het knetterende haardvuur.

Nu, voor het eerst, laat hij zijn ogen over het mishandelde lichaam van het meisje dwalen, haar vormen bewust in zich opnemend.

Overal is haar lichaam bedekt met striemen van de zweep, behalve haar gelaat, dat is ongeschonden.

Ze heeft prachtige blauwgroene ogen, blonde haren en een mooi slank lichaam. Stevige borsten met roze tepels en tepelhof, een stevig buikje en blonde schaamharen waaronder gladde lipjes toeven. Stevige maar slanke dijen.

Ze kijkt hem voor het eerst aan, nog versuft van de pijn en amper bekomen van de angst en de spanning, de vrees om op verschrikkelijke wijze door een wilde horde verkracht te worden.

Als hij zacht haar wang streelt, is haar eerste reactie er één van geschrokken haar hoofd achteruit te trekken en haar spieren krampachtig te spannen.

“Ssst, wees maar niet bang, … er zal je niets meer kunnen gebeuren, ik zorg voor jou, alles komt goed” … fluistert de ruwe stoere koningszoon haar stil toe terwijl zijn hand teder haar wang en haren streelt.

Met een diepe zucht ontspant ze…

Agricca gaat je verzorgen, normaal zullen je wonden helen zonder littekens na te laten, ze is enorm bedreven in kruidengeneeskunde …

De oude vrouw is al bezig met verschillende zalfjes te mengen in een kom en komt naast Ilka en Thorgallis zitten.

“Het gaat je wel even pijn doen, maar over enkele weken ben je terug helemaal de oude” zegt ze rustig.

Voorzichtig strijkt ze de zalf op de striemen, wat bij Ilka heel wat pijn opwekt, maar het meisje houdt zich kranig, al verraadt een spiertrekking in haar gelaat soms de intense pijnscheuten, zeker als Agricca de zalf uitstrijkt op de wonden die op gevoelige plekken liggen, zoals op haar borsten, dijen en zeker op haar kutlipjes.

Een half uurtje later heeft ze nog een kruidendrank genuttigd en valt ze in slaap, bedekt door een berenvel, in de hut van Agricca die al haar kennis benut om het arme kind zo goed mogelijk te verzorgen.

Thorgallis vordert twee van zijn beste vertrouwelingen, zijn jeugdvrienden Rowan en Darrol. Twee geblokte, gespierde vikings, gewapend met speren, bogen, schilden en grote zwaarden, … ze krijgen de opdracht de tent van Agricca te bewaken en Ilka te beschermen en enkel Thorgallis of de kinderen van Agricca toegang te verlenen.

Rowan neemt plaats buiten aan de ingang van de tent, terwijl Darrol zich binnen nestelt bij het haardvuur in gezelschap van Agricca en het in een diepe, koortsige slaap verzonken gemartelde slavinnetje.

Intussen heeft Roharn opdracht gegeven de begrafenisplechtigheid van Ericson te starten.

Er is een boot geprepareerd, een kleine boot, geschikt om kleine riviertjes af te varen.

Het lichaam van Ericson is intussen door enkele oude vrouwen gewassen en gekleed in zijn mooiste gewaden. Zijn wapens zijn verzameld, een dolk, een zwaard, speer, helm en schild. Er is drank en voedsel dat ingeladen wordt in de boot, mede, en binnen enkele uren zal het opgebaarde lichaam van deze stoere krijger ingescheept worden. Er worden twee slavinnen uitgeselecteerd van de gevangen vrouwen, deze slavinnen zullen hem volgen in zijn tocht naar het hiernamaals,…

De vikings menen dat de dappere krijgers die op het veld van eer gevallen zijn, gestorven in de strijd, voor eeuwig zullen voortleven in het Walhalla, aan de zijde van hun oppergod Odin, de Noorse versie van de Germaanse god Wodan, …

Zijn wapens en de geofferde slavinnen zullen Ericson in het hiernamaals nog eeuwig van nut zijn.

Dan ziet ze hem terug naderen. Hij had haar achtergelaten op het paard toen hij Ilka redde van Ericson. Hij nadert haar, haar boeien zijn inmiddels losgemaakt, door niemand minder dan Roharn zelf, en verweesd stond ze bij de prachtige merrie die ze samen bereden hadden, een gitzwart groot paard, met sierlijke dikke poten en prachtige manen.

“Ik had me nog niet voorgesteld” … “Thorgallis, zoon van Leif, koning van Noorwegen”… en jij bent:

“Mellanora” antwoordt ze bedeesd, haar rosse haren waar de wind doorspeelt uit haar gelaat wrijvend.

“Wat gaat er nu met ons gebeuren, heer?” vraagt ze timide.

“Met wie… met jou? Ilka? Of de andere vrouwen van je dorp?” vraagt hij op zijn beurt aan het Keltische meisje.

“Met ons allemaal, …” vraagt ze, met vochtige ogen van angst…